Leven en werken met ontspannen daadkracht

Ik sta aan! Ik neurie, fluit, zing, bruis en sprankel, geef zelfs bijna licht. Van enthousiasme en energie. Of ik het kan herleiden? Zeker! Wat veroorzaakt dan dat rijke gevoel? Het kan niets anders zijn, dan de twee intense en interessante dagen in Castricum aan Zee die ik deze week beleefde. Het eerste blok van de iDoDareDream Lifetime Leadership Master is ‘on’!

Best spannend, kennismaken met een groep onbekende mensen waarvan ik weet dat ik er gedurende 5 blokken van 2 dagen veel mee ga delen. Mijn gedachten, gevoelens, angsten en pijn misschien zelfs. Al ben ik er in de eerste plaats voor mezelf, van welke verhalen kan ik leren, waardoor raak ik geïnspireerd of zelfs geëmotioneerd? Zal er wel een klik zijn? En voegt het iets toe aan mijn leerproces?

Alle voorwaarden voor een prettige training zijn aanwezig en dragen bij aan een vertrouwd en veilig gevoel. Wat een topplek, dat strandpaviljoen Zeezicht! In een comfortabele ruimte met prachtig wijds uitzicht op het strand en de zee voel ik me bijna meteen op mijn gemak. Dat geldt voor de meeste deelnemers, want er heerst al snel een goede sfeer. Door elkaar te vertellen wie je bent en niet alleen wat je doet, maar ook wat je komt brengen en halen, blijkt dat het willen investeren in ‘ontspannen daadkracht’ razendsnel verbindt. Wat een leuke mensen!

Marc-Jan neemt ons tijdens de eerste dag mee naar het fundament van zijn Lifetime Leadership Master: de Leadership Navigator. Een lens met 9 scherpstelpunten. Verdeeld in enkele onderdelen, te weten de filosofie, de focus, de relatiecontexten en de droomambitie. Van waaruit vertrek je, waar ben je nu, waar ga je naartoe en wat ga je doen en hoe?

Dag 1 staat vooral in het teken van het waarom. Waarom doe je wat je doet? Waar komt dat vandaan, wat maakt dat je zo handelt? Wat zijn je waarden en zelfs je kernwaarden: wat vind je echt belangrijk? Je waarden vormen de basis van elke beslissing en elke evaluatie. De woorden krijgen pas betekenis als jij die betekenis er aan toekent. Die waarden kunnen per context verschillen. Waar je binnen je gezin of relatie misschien liefde als kernwaarde hebt; dit wil niet zeggen dat dit ook geldt voor je zakelijke omgeving of sportclub. Wat mooi is om te zien, is dat je jezelf niet voor de gek kunt houden. Door de methodes die worden toegepast, wordt vooral je onderbewustzijn aangesproken en rollen de antwoorden als vanzelf uit je mond. Een bijzondere ervaring om te zien dat wat je denkt en wat je echt voelt van binnen, van elkaar kan verschillen. En als je die laatste antwoorden even laat bezinken, blijken ze toch echt waardevoller. Tenminste, voor mij geldt dat zeker.

Na een check door Marc-Jan met welk gevoel we na een gezellig en zeer smakelijk diner en een interessant avondprogramma naar ons hotel (of huis) gaan, nemen we afscheid. Wat is mijn hoofd vol en leeg tegelijk! Maar het voelt goed. Al kan ik niet precies duiden waarom en wat dan. Met de belofte dat we nu dus echt ‘aan’ staan, val ik in mijn heerlijke hotelbed in slaap. Om 4 uur later wakker te schrikken. Met een inzicht. Over een beslissing die ik dit jaar genomen heb. En de onbedwingbare behoefte dit met de groep te willen delen. Waarom? Geen idee. Maar dit MOET uit mijn systeem. Het kan niet anders. Anderhalf uur later val ik toch weer in slaap gelukkig, om niet lang daarna niet helemaal uitgerust wakker te worden.

Na een heerlijk ontbijt maar met een dubbel gevoel loop ik om 9 uur Zeezicht binnen. Het voelt zoals de zee vandaag is: onstuimig en krachtig. Een beetje onbestemd ook. Na een ontspannen ademhalingsoefening die bij anderen emoties oproept, merk ik dat ik die van mij ook niet meer kan bedwingen. Vechten heeft geen zin, maar ze met de groep te moeten delen voelt ook niet goed. Gelukkig is er buiten ruimte genoeg om ze de vrije loop te laten. Dat is fijn, want ze zijn sterker dan mijn ratio. En dat blijkt precies de bedoeling, want daarmee laat ik ook spanning los. Dat een opmerking van de dag ervoor van iemand anders in een compleet andere context, dit los kan maken… Er is blijkbaar een deurtje geopend en deze keer heb ik het wagenwijd opengezet, in plaats van het snel dicht te doen.

Als ik dit inzicht daarna wél deel met de groep, valt er een last van mijn schouders. Zo: dit is wie ik ook ben. Soms is het sterk om ‘zwak’ te zijn en dit kwetsbare moment heeft me goed gedaan. Om hulp vragen is eigenlijk niet zo moeilijk als ik dacht en juist de dynamiek van de groep voegt iets toe. Dat verrast me erg positief.

Het maakt dat ik de rest van de dag intenser beleef en meer voel. Wat fijn is om te horen, is dat mijn verhaal herkend wordt en mijn ervaring gedeeld wordt. De duurzame verbinding die ik graag wil maken is in gang gezet en dat voelt erg goed.
’s Middags brengen we onze droomambitie in beeld. Ook weer door vooral te doen en niet teveel te denken. Te voelen. Het resultaat is een groot moodboard dat dit symboliseert, waarbij ik me prettig voel en waarin ik mezelf volledig herken. Hier wil ik de komende 7 jaar wel mee aan de slag!

Nadat we goed afscheid van elkaar nemen, stap ik voldaan in de trein naar huis. Heerlijk, om de komende twee uren mijn gedachten te kunnen ordenen en ook goed om de komende weken weer even te landen en de nieuwe inzichten te kunnen delen met mijn omgeving. Blok 2: nog 21 nachtjes slapen…